Indianen vs leather cowboys

Dinsdag 11 augustus
Twee dagen hebben wij tussen de Navajo inidianen gewoond toen wij in Monument Valley verbleven. Dat klinkt wel, tussen de indianen geleefd. Het maakte mij nieuwsgierig, ze vallen meteen op qua uiterlijk. Klein, bruin getinte huid, ravenzwart stijl haar, donkere ogen. Sommigen spraken hun eigen taal. De tijd en mijn nieuwsgierigheid is een ideale mix om over hen wat meer te lezen.

Op de roadmap die wij gebruiken (inderdaad geen navigatie, wij zijn zeer retro met onze wegenkaarten), zijn gebieden met een bruine kleur afgegrensd in een paar staten, oa degene waar wij doorheen kruisen, Arizona en Utah. Die gebieden vallen meteen op, erin staan exotische namen, zoals: Hopi tribe , Hualapai-Indian tribe, Navajo nation en the little mountain tribe. Het zijn autonome gebieden, binnen deze twee staten. Redelijk autonoom begrijp ik, economisch is redelijk nog veel geclaimd door de staat. De gebieden vallen op met borden langs de kant vd weg, die je welkom heten. Evenals de verschillende kraampjes met native arts en crafts, duizenden komen we hiervan tegen. Als we Monument Valley naderen valt nog iets anders op: hier en daar verschijnen tipi's. Het zijn moderne uitgeruste tenten waarin toeristen kunnen overnachten. Een gelijksoortige commerciële bezienswaardigheid is de Hogan, een rondvormig kleihuis, waarvan we een enkele in het fraaie landschap ontwaren. 

In de korte tijd dat wij op een vd duurste campgrounds staan, bij Monument Valley, ontdekken dat we 20 dollar betalen voor alleen een overview, je 75,- dollar p.p. betaald voor een twee uur durende Tour door de rotsvallei (welke wij niet maken), denk ik iets op te merken. Van alle tribes, hebben de Navajo indianen het niet heel slecht. Natuurlijk: hun geschiedenis is pijnlijk, en de gebieden waar ze heden ten dagen wonen en werken is droog en zeer heet. De grond is arm, of redelijk rijk aan stoffen waar je ziek van wordt (uranium). Echter hebben de Navajo indianen ook wat hulp gekregen in de loop der jaren. Dat heeft hen oa het toerisme opgeleverd, waar blijkbaar goed aan verdiend wordt, zeker bij Monument Valley. Ze zijn van alle stammen, de rijkste indianenbevolking en hebben het grootste gebied. Nog iets valt op: tijdens het hardlopen kom ik midden in de bergen, langs diverse kleine community's. Hier geen toerisme. Op de zandweg ligt langs de kant glas; in scherven of zelfs hele flessen liggen op de grond, ertussen zwerven lege blikjes. Geen idee of er een vuilniswagen het afval komt ophalen. Dat is eigenlijk ook niet waar het om draait, ik was verbaasd te zien dat bewoners van het gebied waar wij verbleven, zelf niet zo heel netjes omgingen met de natuur. Mijn beeld van de indiaan die dichtbij de natuur woont moest ik bijstellen. Sommige moderne indianen zijn net zoals sommigen westerlingen: gemakzuchtig, verkwistend en laconiek. Ach het zijn net mensen.

Vanochtend was het zwaar bewolkt. Tijd om te vertrekken. Volgende bestemming: Moab, Arches nat. Park. We rijden langs Bluff over de 191,  het is schijnbaar een historisch plekje. We zien in een flits een "historisch" fort,  opgepoetst en nagebouwd. Weinig authentiek. Hetzelfde bij Home in the Rocks. Huisjes in rotsen gebouwd. Een soort openlucht museum waar allerlei typische Amerikaanse objecten staan: een koetsje een totempaal wat oude geweren. De overeenkomst met route 66, waar buick's en andere oldtimers langs de kant vd weg tentoongesteld staan is snel gemaakt.

Toch nemen we foto's, we komen hier nooit meer terug. Plotseling zie ik twee oude mannen. Ik moet misschien oudere zeggen, nu ik zelf ook bij deze categorie behoor? Ze trekken mijn aandacht door hun uiterlijk. Het zijn verre van indianen, maar toch ook weer wel typisch. Ik kom ze onderweg overal tegen, deze komen uit San Francisco, als ik vraag of ik een foto van ze mag maken. Het was de bedoeling de foto te nemen zoals ze zaten, maar trots gingen ze poseren, voor hun vervoersmiddel. De rest verteld de foto......