Bryce Canyon

Vrijdag 13 augustus
Normaliter ben ik een avondmens, een slow starter in de ochtend dus. Wil ik echter mooie momenten stelen in de natuur dan moet er ik vroeg uit. Consequent. Het licht, zacht, met lange schaduwen geven de stenen hier in Bryce iets aaibaars. Het amfitheater met diverse uitkijkpunten is iets om in stilte naar te kijken. Een langzame lichtshow laten deze menselijke beelden bijna tot leven komen. Ik vernam uit twee bronnen hoe Bryce is ontstaan. De geologische verklaring  spreekt over een paar miljoen jaar geleden, toen Zuidelijke delen van Utah onder water lag. Zo ook Bryce; oorspronkelijk een meer. Aardplaten schoven en botsten zoveel miljoen jaar geleden en zorgden voor het rijzen en dalen van delen van het land. Het water verdween, wat over bleef waren massa's gesteente onder dikke lagen klei. Erosie van water, een beetje wind, zorgden voor de hedendaagse vormen. De kleuren worden veroorzaakt door het calcium, kalk (witte kleuren) en een beetje ijzer (rode kleuren). 

Paiute Indianen die naar Arizona en Utah trokken vertellen een ander verhaal. Toen zij voor het eerst al die beelden zagen, zagen ze dat ze menselijke vormen hebben. Sommigen staan wat gebogen, anderen leunen tegen elkaar. Of ze staan in rijen achter elkaar. "Voordat hier indianen waren",  wisten zij, " leefden hier de 'Legend-People’. Zij waren verschillende vogels, reptielen en dergelijke en hadden de macht om op mensen te lijken. Om onbekende reden bleken de legend-people slecht te zijn. Dus besloot de coyote hen in rotsen te veranderen. Dat kun je hier in Bryce duidelijk zien, sommigen zitten, anderen houden elkaar vast. Je kunt zelfs het moment dat ze versteende nu nog op hun gezichten zien...."

Vanavond was ik weer boven jan, als avondmens. Met z'n vieren maakte we een avondwandeling terwijl de lucht roze rood kleurde. Qyllian vroeg zich af of hij opgewassen zou zijn tegen een beer, als hij plotseling uit de bossen waar wij in liepen, tevoorschijn zou komen. We hebben het nog niet kunnen uitproberen, de herten die overal wel tevoorschijn piepen vinden ons enger.